,,hey its good to be back home again,,

Gisteren, beste blogbezoekers, zijn we met KLM veilig teruggevlogen naar ons Nederland.

Je kunt je er geen voorstelling van maken dat in de stad Beijing net zoveel inwoners zijn dan in ons hele land, maar dat terzijde.

's Morgens na het ontbijt, om 9.00 uur Peking tijd hebben we als eerste groep bakkers officieel afscheid genomen van Holland Bakery, de chef d'equipes, de tweede groep en de initiatiefnemers van dit spektakel die zo sportief waren om er ,,op tijd,, bij te zijn. Deze laatsten zijn voor een week naar Beijing gekomen om het in levende lijve mee te maken. We hebben als eerste groep de 4 leiders van dit team en onze Chinees Nederlandse contactpersoon Grace op onze eigen manier ,,gehuldigd,, met een gouden medaille met inscriptie. Dit was best een emotioneel moment, omdat we bijna twee weken lief en leed gedeeld hebben met elkaar. Ik mocht de toespraak houden, en het werd zeer gewaardeerd dat we dit als groep gedaan hebben.

De vlucht verliep voorspoedig en we zijn om 15.30 uur Nederlandse tijd geland. De verwelkoming was geweldig, want de familie van Ad Overgaag had Nederlandse krentenbollen voor ons en Sander en Ramon hadden van o.a. goudkarton schitterende medailles gemaakt, die we omgehangen kregen. Ook de familie van Barry stond daar met een groot spandoek ,,een gouden estaffette met Barry's kadetten,,.

De andere familie leden van Vincent, Stefan, Nico en Joop verwelkomden ons met bloemen en balonnen. Hartverwarmend en best wel emotioneel namen we afscheid van elkaar, om binnenkort met het hele team van Holland Bakery een gezamenlijke reunie/slotbijeenkomst te houden.

IK VOND HET GEWELDIG.

Nu is het weer goed om thuis te zijn en Annemie, Sander en Ramon te zien en horen.

Heb vannacht lekker in mijn eigen bed geslapen en dat voelt goed. Stefan en Nico hebben een PRACHTIG bericht achtergelaten in het gastenboek van Holland Bakery en daar sluit ik me bij aan. Ik sluit me vandaag een beetje op thuis om nog wat lekker uit te rusten en vooral na te genieten met de foto's en video.

Het is nu al onwerkelijk, dat ik daar geweest ben, mijn vak heb mogen uitoefenen en vooral ook genoten heb. HET WAS ELKE MINUUT WAARD.

Alle mensen die dit gerealiseerd hebben BEDANKT.

Deze week ga ik nog een paar berichten op deze weblog zetten om zelf ook het ,,Holland Bakery gevoel,, nog wat vast te houden.

NI HAO.

P.S. we eten vanavond voor de afwisseling geen Chinees maar Italiaans, dus geen sambal bei doedoeiii

weer thuis.......

Moi Allemaal,

Ik ben weer thuus...... heel erg moe..... morgen meer.....

,,and now the end is near,,

Lief dagboek,


Vandaag hebben we de laatste volle dag in Beijing op een ,,nuttige,, manier besteed. Het geval was dat we kaarten konden kopen voor de hockeywedstrijd Nederland-Canada. Aldus togen de toeristenbakkers met de taxi (niet zo duur hier) naar de Olympic green, alwaar het spektakel plaats vond. Gelukkig zagen we de mannen winnen en had ik het geluk om een van de goals te fotograferen.
YES ! GOAL !
Ook aan het eind van de wedstrijd nog even het publiek bedanken en dat deden de Canadezen door rode frisbees in het publiek te werpen. Ik vroeg mij af als de Nederlanders zoiets zouden doen, waar moeten zij dan mee gooien? Een Edammer? een paar klompen? wie het weet mag het zeggen.



De middag hebben we in het centrum van de stad gewinkeld, WAT ZEGT U, juist ja gewinkeld !
Met mannen onder elkaar gaat dat redelijk snel en effectief.

In een zijstraatje zagen we een heleboel eettentjes, waar ze saté's en o.a. vruchtenspiezen maakten. Daartussen zaten ook spiesen met levende sprinkhanen, die zo op het vuur geroosterd werden. Het stonk er behoorlijk en het was dan ook niet mijn idee om daar iets te eten te nemen. De keuringsdienst van waren is heel streng in keukens van hotels en bijvoorbeeld de keuken en de bakkerij van het HHH omdat daar ,,buitenlanders ,,eten, maar voedsel dat door de lokale bevolking genuttigd wordt, wordt bijna nooit gecontroleerd.

Je kunt zien op de bijgaande foto dat winkelen toch wel vermoeiend is en Nico heeft de schoenen er al bij uit gedaan.


Tot onze verbazing kregen we geen taxi en dus maar richting het hotel gelopen en ondertussen proberen er een aan te houden. ,,Ellek voordeel heb z'n nadeel,, en zo kwam het dat ,,prins Bastiaan de eerste,, in een riksja terecht kwam en voor ongeveer 2 euro naar het hotel gereden werd. Een rit van bijna 25 minuten.




Vanuit Peking is dit het laatste bericht, maar bij thuiskomst zal ik direkt de draad weer oppakken, om jullie tot het eind van de Olympische Spelen op de hoogte te houden hoe het met mij en de Bakkers van Holland Bakery gaat.


Ik hoop dat ik jullie een plezier heb gedaan met het schrijven, maar hoe het ook zij ,,I did it my way,,

De allerbeste groeten met blote voeten van Bakkerbas en de sprinkhanenprikkers.
Joep doeie de mazzel!

it was raining today

Beste Lezers van dit medium,

Vandaag kan ik vanwege een storing met het internet de dagpagina niet vullen met foto's. Wellicht morgenvroeg weer, want ik heb leuke dingen gedaan en ik ga niet meer roepen dat er een gouden plak aankomt, want dat heeft tot nog toe alleen maar averrechts gewerkt.

Nu ´s ochtends om 8.00 uur nog snel even een paar foto´s erop gezet van bovenaan het Olympisch dorp, dan het grote paleis in de Verboden stad en een kapellletje in de tuin van de Verboden stad.

Ik ga nu naar de hockey dames wedstrijd met het Nederlands team en Fatima kijken, dus dat wordt weer genieten....

Doedoeiiiiiiiiiiiiiiiiii bastiaan de moreiro

Tot morgen vanuit een nat en koud Peking ( 23 graden )

Bastiaantje

another brick in the wall

Beste lezers van deze weblog,

Vandaag was een dag die waarschijnlijk nooit meer van mijn harde schijf in mijn bovenkamer zal verdwijnen!

We hebben in één dag ,,de Chinese Muur,, en het Plein van de Hemelse Vrede gezien.

Erg indrukwekkend moet ik zeggen.

Alleen de klim van bijna duizend treden om bij de muur te komen waren al een inspanning waar je U tegen zegt. Maar het resultaat mag er dan ook zijn. Reeds 7 eeuwen voor Christus werd er begonnen met het bouwen van verschillende stukken muur. Pas vele eeuwen later is er 1 muur van gemaakt van ongeveer zes duizend kilometer lang. Door de jaren heen zijn gedeelten ervan gerestaureerd.

WAT een imposant bouwwerk!

De piramides in Egypte zijn er niets bij, als je nadenkt hoeveel mankracht dit gekost moet hebben om het te bouwen.

Een Chinese uitspraak zegt: ,,pas als je de muur beklommen hebt, ben je een echte man,,. Maar dat dan wel met het zweet over je lijf.

Het tweede bezoek vandaag, was naar het Plein van de Hemelse Vrede (de verboden stad die er tegenover ligt, doen we wegens tijdgebrek morgen).

Hier komen de herinneringen direkt naar boven van de studentenopstanden, die op dit plein plaatsgevonden hebben. Ook hier een immens plein met momenteel mooie versieringen t.b.v. de Olympische Spelen. Het leek wel een bloemencorso. Je merkt dat er hier zeer strenge veiligheidsmaatregelen zijn. Je rugtas moet door een scanner en even later dichterbij de regeringsgebouwen was er een klein opstootje en vanuit het niets kwamen militairen en politie om een paar Chinezen in te rekenen. Deze werden snel in een busje geduwd en daarna keerde de 'hemelse vrede' terug op het plein.

Tegen de avond reden we via het ,,workerstadium,, terug naar het Holland Heineken Huis, alwaar we de nieuwe groep bakkers gedreven aan het werk zagen. Er kwamen mooie en lekkere dingen uit de oven, en dat is waar we voor hier zijn. Bij het "workerstadium" was het een drukte van belang, want vanavond vindt daar een voetbalwedstrijd met Brazilië plaats.

Beijing is een stad waar deze weken vele nationaliteiten gehuisvest zijn, waarvan enkele landen ook een soort van thuisbasis, maar het H.H.H. is een unieke plek waar Hollanders, maar ook mensen van andere nationaliteiten bijeenkomen.

Gisteravond nog is er, geloof ik, een Australiër gehuldigd en mocht ,,crowddiving,, ondervinden.

Prachtig toch dat ik hier mag zijn!

Het is nu 22.30 uur en ik ga nog even een verhaal maken voor het Dagblad van het Noorden, wat waarschijnlijk zaterdag geplaatst wordt.

Nog een paar dagen en dan zit het er weer op, maar mijn belevingen zal ik nog met jullie delen.

All and all, I'm just another brick in the wall..............

NI HAO van BASSIE PANGANG EN DE SATEEPRIKKERS

there are nine million bicycles in beijing

Beste Lieve en Trouwe bezoekers van de Pekingbakker,


HET WERK ZIT EROP! Maar ik ben hier nog niet weg.


De nieuwe groep bakkers, die gisteren aangekomen is heeft het in de loop van vandaag overgenomen van ons. Na een uurtje in de banketbakkerij annex koude keuken te zijn geweest bij mijn collega Stefan en de nieuwe banketbakker Marc Oonk, heb ik ingredieënten meegenomen voor het bakken van appeltaarten in de Holland Bakery broodbakkerij. We zien direkt een nieuwe enthousiaste groep en ze hebben er zin in.



VANAF NU BEGEEF IK MIJ ALS TOURIST IN CHINA.
Morgen gaan we (de hele " oude "ploeg) naar de Chinese muur en het Plein van de Hemelse Vrede in de Verboden Stad.
Ik voel me nog steeds een buitenbeentje, dat ik dit mag meemaken.

Ik liep vanmiddag na het werk terug naar het hotel onderweg nog even een schoenenwinkel binnen, waar de 5 verkoopsters direkt naar mijn grote voeten keken en het lachen niet konden inhouden. Ook al spreek je de taal niet, dan nog kunnen gezichtsuitdrukkingen en gebaren duidelijk maken wat iemand bedoelt.
Ik lach en knik (zoals ze hier allemaal doen) en krijg vriendelijk een aantal knikken terug.
GLOTE VOETEN DUS voor Chinese begrippen.



Het verhaal Holland Bakery heeft al mijn verwachtingen overtroffen in de zin van aanpassingsvermogen t.o.v. de entourage, de machines, de warmte, werktijden en niet te vergeten de geweldige collegialiteit van de eerste en tweede groep bakkers en de teamleiders die zich opwerpen als ambassadeurs van de Nederlandse bakkerij.





Vandaag kwam de Chinese keuringsdienst van waren binnenvallen en ik herkende ze van de vorige dag toen ze in de keuken waren geweest. Er was een tolk en de HACCP-man van Albron bij. Aangezien de nieuwe groep zijn accreditatie nog niet heeft, is die snel via de achteruitgang gevlucht (het leek wel een Nederlands Chinees lestaulant). Ik mocht ze rondleiden en aangezien ik wist wat de speerpunten waren zijn we er snel doorheen gefietst. De mensen waren zeer tevreden en zo konden we onze illegale tweede groep bakkers weer uit de container halen. Dit zijn nu dingen die je hier dan weer meemaakt, glappig hè?.

Vanmiddag na het douchen nog even weer naar het HHH gefietst en ik had meer oog voor de omgeving waarin ik mij bevind. Toen vielen mij de andere dikke acht miljoen fietsen in Beijing pas op. Wat een stad! Wat een stad!

Bijgaand nog even een paar foto's van de banketbakkerij vooraan in de koude keuken, de studio recht tegenover ons van Edwin Evers en de bewuste grondstoffen container.

............................Voor mij vanavond geen HHH want ik wil een beetje slaap inhalen voor de komende drie dagen.

De gloetjes van Bas en de fietsenmakers.
Tot moggel.

,,het was een nacht,,

die je normaal alleen in fillems ziet,,

en beste blogbezoekers ik was er deze keer bij. Omdat het reeds kwart over twee in de nacht is, en ik morgen mijn laatste werkdag in de broodbakkerij mag doorbrengen moeten jullie het maar met een paar foto's doen.

Eindelijk ook de foto met ,,onze,, Erika Terpstra, die ik op Schiphol al, had ontmoet en met haar gesproken over onze ,,bakkersmissie,,. Ze vond het GEWELDIG.

Ook de wat onduidelijke foto's van onze zilveren judoka met z.k.h. prins Willem Alexander en zijn eega prinses Maxima.

En als laatste nog even wat zijdelings op de kiek met de zilveren

medaillewinares, Deborah Gravenstijn. Dat geluk had ik weer.

Ook een nog duidelijker foto met onze premier Jan Peter Balkenende en een kiekje in de ,,, toren,,, van de NOS met natuurlijk Mart Smeets.

Hier moeten jullie het maar mee doen voor vandaag.

,,Gute nacht freunde, es ist zeit fuer mich zu gehen,,,

bakker Bas