HET WERK ZIT EROP! Maar ik ben hier nog niet weg.
De nieuwe groep bakkers, die gisteren aangekomen is heeft het in de loop van vandaag overgenomen van ons. Na een uurtje in de banketbakkerij annex koude keuken te zijn geweest bij mijn collega Stefan en de nieuwe banketbakker Marc Oonk, heb ik ingredieënten meegenomen voor het bakken van appeltaarten in de Holland Bakery broodbakkerij. We zien direkt een nieuwe enthousiaste groep en ze hebben er zin in.
VANAF NU BEGEEF IK MIJ ALS TOURIST IN CHINA.
Morgen gaan we (de hele " oude "ploeg) naar de Chinese muur en het Plein van de Hemelse Vrede in de Verboden Stad.
Ik voel me nog steeds een buitenbeentje, dat ik dit mag meemaken.
Ik liep vanmiddag na het werk terug naar het hotel onderweg nog even een schoenenwinkel binnen, waar de 5 verkoopsters direkt naar mijn grote voeten keken en het lachen niet konden inhouden. Ook al spreek je de taal niet, dan nog kunnen gezichtsuitdrukkingen en gebaren duidelijk maken wat iemand bedoelt.
Ik lach en knik (zoals ze hier allemaal doen) en krijg vriendelijk een aantal knikken terug.
GLOTE VOETEN DUS voor Chinese begrippen.
Het verhaal Holland Bakery heeft al mijn verwachtingen overtroffen in de zin van aanpassingsvermogen t.o.v. de entourage, de machines, de warmte, werktijden en niet te vergeten de geweldige collegialiteit van de eerste en tweede groep bakkers en de teamleiders die zich opwerpen als ambassadeurs van de Nederlandse bakkerij.
Vandaag kwam de Chinese keuringsdienst van waren binnenvallen en ik herkende ze van de vorige dag toen ze in de keuken waren geweest. Er was een tolk en de HACCP-man van Albron bij. Aangezien de nieuwe groep zijn accreditatie nog niet heeft, is die snel via de achteruitgang gevlucht (het leek wel een Nederlands Chinees lestaulant). Ik mocht ze rondleiden en aangezien ik wist wat de speerpunten waren zijn we er snel doorheen gefietst. De mensen waren zeer tevreden en zo konden we onze illegale tweede groep bakkers weer uit de container halen. Dit zijn nu dingen die je hier dan weer meemaakt, glappig hè?.
Vanmiddag na het douchen nog even weer naar het HHH gefietst en ik had meer oog voor de omgeving waarin ik mij bevind. Toen vielen mij de andere dikke acht miljoen fietsen in Beijing pas op. Wat een stad! Wat een stad!
Bijgaand nog even een paar foto's van de banketbakkerij vooraan in de koude keuken, de studio recht tegenover ons van Edwin Evers en de bewuste grondstoffen container. 
............................Voor mij vanavond geen HHH want ik wil een beetje slaap inhalen voor de komende drie dagen.
De gloetjes van Bas en de fietsenmakers.
Tot moggel.
